Preambuła
Dorosłe Dzieci Alkoholików to wspólnota programu 12 Kroków i 12 Tradycji, skupiająca kobiety i mężczyzn, którzy wyrośli w alkoholowym, lub w inny sposób dysfunkcyjnym otoczeniu domowym.
Spotykamy się, aby w atmosferze wzajemnego szacunku i bezpieczeństwa dzielić się doświadczeniem podobnych przeżyć.
Odkrywamy w jaki sposób dzieciństwo wpłynęło na nas w przeszłości i jaki ma na nas wpływ dzisiaj.
Podejmujemy pozytywne działanie.
Poprzez praktykowanie 12 Kroków, rozważanie tekstu „Rozwiązanie” i akceptację Siły Wyższej płynącej z miłości i naszego wzajemnego zrozumienia, odnajdujemy wolność od naszej przeszłości i drogę do poprawy naszego życia dziś.

Problem
Wielu z nas odkryło, że mamy sporo wspólnych cech, które są wynikiem pojawienia się i dorastania w alkoholowym lub w inny sposób dysfunkcyjnym otoczeniu domowym.
W wyniku tego czujemy się wyizolowani, a także zakłopotani w towarzystwie innych osób, a szczególnie tych, które mają nad nami władzę lub przewagę. Aby się chronić, staliśmy się ludźmi, którzy ustępują i starają się przypodobać innym, nawet kosztem utraty w tym procesie własnej tożsamości.
W wielu wypadkach sami staliśmy się alkoholikami, (lub zachowujemy się w inny sposób, mający cechy uzależnienia), poślubiliśmy osobę uzależnioną od alkoholu lub mamy oba problemy równocześnie. Jeśli uniknęliśmy tego, dotyczy nas problem innych kompulsywnych zachowań takich jak np. pracoholizm. To wszystko wiąże się z naszą chorą potrzebą zaniedbania i opuszczenia samych siebie.
Prowadziliśmy nasze życie z pozycji ofiary. Mając nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności, woleliśmy skupiać się na innych niż na sobie. Odczuwaliśmy poczucie winy, gdy próbowaliśmy zaufać sobie, pozostawiając prawo do oceniania nas innym. Popadliśmy w bierność, pozwalając innym na przejęcie inicjatywy.
Nabyliśmy cech osobowości zależnej: przerażeni możliwością odrzucenia, gotowi zrobić prawie wszystko, aby utrzymać relację i uniknąć emocjonalnego odrzucenia. Wciąż wybieraliśmy związki stanowiące dla nas zagrożenie, ponieważ były one podobne do naszych dziecięcych relacji z alkoholowymi lub dysfunkcyjnymi rodzicami.
Te objawy rodzinnej choroby alkoholowej, lub innej dysfunkcji, uczyniły nas współofiarami, takimi, które przyjmują cechy tej choroby, nawet bez doświadczenia kiedykolwiek potrzeby napicia się alkoholu. Nauczyliśmy się chować nasze uczucia jako dzieci i trzymać je pogrzebane jako dorośli. W rezultacie tych doświadczeń często myliliśmy miłość z litością, mając skłonność do kochania tych, których mogliśmy ratować z zagrożenia.
Postępując w autodestrukcji, staliśmy się uzależnieni od przeżywania lęku i niepokoju we wszystkich naszych sprawach, wybierając stałe zdenerwowanie zamiast skutecznych rozwiązań.
To jest opis, a nie oskarżenie.

Rozwiązanie
Rozwiązaniem jest stać się swoim własnym kochającym rodzicem.

Gdy DDA stanie się dla Ciebie bezpiecznym miejscem, uzyskasz tu możliwość wyrażania wszystkich zranień i lęków, które chowasz w swym wnętrzu, a także możność uwalniania się od wstydu i obwiniania, które pochodzą z przeszłości. Staniesz się osobą dorosłą, która nie jest już więziona przez urazy z dzieciństwa. Uleczysz swoje wewnętrzne dziecko, ucząc się, jak akceptować i kochać siebie.

Zdrowienie zaczyna się, gdy zaryzykujesz wyjście z izolacji. Powrócą pogrzebane wspomnienia i uczucia. Przez stopniowe uwolnienie się od ciężaru dotychczas nie wyrażonego bólu i żalu, powoli wydobędziemy się z przeszłości. Uczymy się, jak ponownie dorastać pod swą własną opieką, traktując się z łagodnością, humorem, miłością i szacunkiem.

Ten proces pozwala nam ujrzeć naszych biologicznych rodziców jako narzędzia naszego powstania. Naszym obecnym rodzicem jest Siła Wyższa. Niektórzy z nas decydują się nazywać ją Bogiem. Chociaż mieliśmy alkoholowych lub dysfunkcyjnych rodziców, nasza Siła Wyższa dała nam Dwanaście Stopni zdrowienia.

A oto działania i praca, które nas uzdrawiają: używamy Kroków, chodzimy na mitingi, używamy telefonu. Dzielimy się wzajemnie doświadczeniem, siłą i nadzieją. Uczymy się, jak przebudowywać nasze chore myślenie stopniowo, dzień po dniu. Gdy uwolnimy naszych rodziców od odpowiedzialności za nasze dzisiejsze działania, staniemy się wolni, aktywnie podejmując zdrowe decyzje, a nie tylko reagując biernie na cudze zachowanie. Postępujemy od ranienia siebie i innych, do zdrowienia, do pomagania. Odnajdujemy poczucie spełnienia, o którym nigdy nie wiedzieliśmy, że jest możliwe.

Uczęszczając regularnie na mitingi, ujrzysz rodzinny alkoholizm lub dysfunkcję tym, czym naprawdę są: jest to choroba, która zaraziła Cię w dzieciństwie i wciąż wywiera na Ciebie wpływ, jako na osobę dorosłą. Nauczysz się skupiać na sobie tu i teraz. Weźmiesz odpowiedzialność za swoje życie i zaopiekujesz się sobą.

Nie będziesz tego robić samotnie. Spójrz dookoła, a zobaczysz inne osoby, które wiedzą, jak to wszystko odczuwasz. Kochamy Cię i wspieramy, niezależnie od wszystkiego. Prosimy Cię o zaakceptowanie nas, dokładnie tak jak my akceptujemy Ciebie.

Jest to duchowy program oparty na działaniu pochodzącym z miłości. Mamy pewność, że w miarę jak miłość zacznie wzrastać w Tobie, ujrzysz wspaniałe zmiany we całym Twoim życiu. Dotyczy to przede wszystkim Twojej Siły Wyższej, a także wewnętrznej zgody ze sobą, oraz z Twoimi rodzicami.

12 kroków Dorosłych Dzieci
1. Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec skutków alkoholizmu lub innej dysfunkcji rodzinnej, że przestaliśmy kierować naszym życiem.

2. Uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie.

3. Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek pojmujemy Boga.

4. Dokonaliśmy gruntownego i odważnego obrachunku moralnego nas samych.

5. Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.

6. Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru.

7. Zwróciliśmy się do Boga w pokorze, aby usunął nasze wady.

8. Sporządziliśmy listę wszystkich osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.

9. Zadośćuczyniliśmy osobiście tym osobom, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniło by to ich lub innych.

10. Prowadziliśmy nadal osobisty obrachunek moralny, na bieżąco przyznając się do popełnionych błędów.

11. Dążyliśmy, poprzez modlitwę i medytację do poprawy naszej świadomej relacji z Bogiem jakkolwiek pojmujemy Boga modląc się tylko o poznanie woli Boga wobec nas oraz o siłę do jej spełnienia.

12. Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków, staraliśmy się nieść posłanie tym, którzy wciąż cierpią i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.

12 tradycji Dorosłych Dzieci
1. Nasze wspólne dobro powinno być najważniejsze, wyzdrowienie każdego z nas zależy od jedności DDA.

2. Jedynym i najwyższym autorytetem w naszej wspólnocie jest miłujący Bóg jakkolwiek może On się wyrażać w sumieniu każdej grupy. Nasi przewodnicy są jedynie zaufanymi sługami, oni nami nie rządzą.

3. Jedynym warunkiem uczestnictwa w DDA jest pragnienie wyzdrowienia ze skutków dorastania w alkoholowym lub w inny sposób dysfunkcyjnym otoczeniu domowym.

4. Każda grupa jest niezależna, z wyłączeniem tych spraw, które dotyczą innych grup lub DDA jako całości. Współpracujemy ze wszystkimi innymi 12-Krokowymi programami.

5. Każda grupa ma jeden główny cel – nieść posłanie Dorosłemu Dziecku, które jeszcze cierpi.

6. Grupa DDA nigdy nie powinna popierać, finansować lub użyczać nazwy DDA żadnym pokrewnym ośrodkom ani jakimkolwiek przedsiębiorstwom, aby problemy finansowe, majątkowe lub sprawy ambicjonalne nie odrywały nas od głównego celu.

7. Każda grupa DDA powinna być w pełni samowystarczalna i nie powinna przyjmować dotacji z zewnątrz.

8. Działalność we Wspólnocie powinna na zawsze pozostać honorowa; dopuszcza się jednak zatrudnianie niezbędnych pracowników w biurach służby DDA.

9. DDA nie powinno nigdy stać się organizacją, dopuszcza się jednak tworzenie służb i komisji bezpośrednio odpowiedzialnych wobec tych, którym służą.

10. Dorosłe Dzieci Alkoholików nie zajmują stanowiska w sprawach nie dotyczących DDA, tak aby imię DDA nigdy nie zostało uwikłane w publiczne polemiki.

11. Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu; zachowujemy osobistą anonimowość w kontaktach z prasą, radiem, telewizją i filmem.

12. Anonimowość stanowi duchową podstawę wszystkich naszych Tradycji, przypominając nam zawsze o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami.

Obietnice
1. Odkryjemy naszą prawdziwą tożsamość kochając i akceptując siebie.

2. Nasza samoocena ulegnie poprawie, jeśli będziemy akceptować siebie dzień po dniu.

3. Opuści nas strach przed ludźmi mającymi nad nami władzę lub przewagę i potrzeba przypodobania się innym.

4. Wzrośnie nasza umiejętność dawania bliskości i przyjmowania jej.

5. Kiedy stawimy czoła poczuciu odrzucenia, poczujemy się silniejsi, a zarazem staniemy się bardziej tolerancyjni wobec słabości.

6. Będziemy cieszyć się poczuciem stabilizacji, spokoju i bezpieczeństwa finansowego.

7. Nauczymy się bawić i odczuwać radość ze swojego życia.

8. Będziemy kochać tych, którzy potrafią kochać i być odpowiedzialni za siebie.

9. Będzie nam łatwiej stawiać zdrowe granice.

10. Opuści nas strach przed porażką, strach przed sukcesem, gdyż zaczniemy intuicyjnie podejmować zdrowe decyzje.

11. Wspierani przez naszą grupę DDA powoli uwolnimy się od naszych dysfunkcyjnych zachowań.

12. Stopniowo, z pomocą naszej Siły Wyższej, nauczymy się oczekiwać wszystkiego, co najlepsze i osiągać to!

Desiderata
Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu – pamiętaj, jaki pokój może być w ciszy.

Tak dalece, jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi. Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego, co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść.

Jeśli porównujesz się z innymi, możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od Ciebie. Ciesz się zarówno swoimi osiągnięciami jak i planami.

Wykonuj z sercem swą pracę, jakkolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu. Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach – świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech Ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.

Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa.

Przyjmuj pogodnie to, co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości.

Rozwijaj siłę ducha, by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla Ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.

Obok zdrowej dyscypliny bądź łagodny dla siebie. Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa masz prawo być tutaj i czy Ci to jest dla Ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki, jaki być powinien.

Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o jego istnieniu i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są Twoje pragnienia: w zgiełku ulicznym, w zamęcie życia zachowaj pokój ze swą duszą.

Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny.

Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.